ما ترانه سازانیم
ما رویاپردازان رویاهاییم
سرگردان، در کنار موج شکنهای تنها
و همنشین رودهای متروک؛
دنیابازان و دنیاگذاران،
که ماه پریده رنگ بر ما می تابد.
با این همه خود حرکت دهنده و لرزاننده جهانیم،
تا ابد، شاید.
با چکامه هایی شگفت انگیز و بی مرگ
و با شهرهای بزرگ عالم رشد می بالیم
و از داستانی افسانه ای
شکوه یک امپراتوری را می سازیم.
یک نفر با رویا، فارغ بال
پیش می رود و دیهیمی را از آن خود می کند
و سه نفر با آوازی تازه
سلطنتی را می توانند به زیر کشند.
ما، در گذر زمان
در گذشته مدفون زمین
نینوا را با آه مان
و بابِل را خود با شادی مان ساخته ایم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر